8 yaşındayken babamı kaybettim ve anne ve abimle yıllarca yaşam mucadelesı verdim.
Her zaman açar
Aşkın kapılarını bende
Kalbim firtinada kanat çırpmaya çalışan
Küçücük bir kuş
Misafir geldiğim dünyada
Aşkına doymadan gidemem gitmek istemem
Bilmez kimse gecelerin bitmediğini yuregimde
Bilmezler ki kalp ağrısı uyutmaz bedenimi
Yüreğim ve bedenim bir amaç uğruna yaşar
Bilmezler ki o yalnız ve yalnız sensin.
Bilmez kimse güneşin dogmadigini
Çiçeğin açmadığıni yüreğimde
Duyduğum her hüzünlü şarkıda
Ağlarken düşen gozyalarmda
Sen varsın heryerde o zalim bakışlarında
Ne zorlama aşktı bu baslayip da biten
Ne de ben vazgectim hala senden
Tamam buldum derken yaktın beni en derinden
Ah bir bilsen nasıl özledim seni
Kalbim ağrıyor yüreğim yaniyor
Gozlerim dolu dolu yine
Ah bir daha görsem seni doya doya
Bir bilsen nasıl acı çektiğimi
Keşke gitmeseydin hep yanımda olsaydın keşke
Bu kadar mı zordu ne oldu simdi
Bir gençlik ateşi miydı bu nasıl da bitti
Hani bir ömür sureçekti geçtin mi benden yar
Aklar düşer saçlarıma kar kar
Bu ömür sensiz nasıl geçer şimdi sensiz yar
Yar, yar beni benden aldın gittin
Sevgisizlik ne zordur bilemezsin
Bilemezsin yalnizligin ne demek olduğunu
Ölüm gibi gelir sonsuz saniyeler
Bitmez bu işkence bitmez yarım bir iki üç...
Hiç farketmez olum sessizliği coker gönlüne
Farkında olmazsın bile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!