Sürer daha bardakların kırılması,
kıyamete dek
Ne var yani sorsa
“Kırılmaz isem ne olur? ” diye sek şarap,
Deme,
Olmaz.
Kırmızı karanfil, sakalı yok ki uzasın
Aklı kısa
-Söz ver
-Vermem
Ve sonra bir nefes daha aldı titrek
Bir yudum daha konyaktan
Hüzünlü bir aşk şiiri okudu ezberden
Yarıda kesti
Niye geceydi bu oda gündüz ortası
Yol ki yola benziyor
Koluna saat taksa gece lambası ben olacak
Sen uyuyorsundur şimdi
Bu vakitte, o arsız halinle,
Beni düşünecek değilsin ya!
Soruyorum
Çay bardağım var diyorsun
Kırmızı giyiyorsun
Hep aynı.
Kolunu çekiyorum
Sayma sayıları yanıltır insanı
Dizginleri gece çocuklar saymayı bilmez
Bir şeyler söyle ne olur
Beklemekten yoruldum
Mutsuzum
Kıçım açık,
üşüdüm.
Yine de aklım sende
Yanımda yatsan bile…
Yenilgiler içinde birisi var ki
Düşman başına.
Kendime yenildim ben!
Çiçek, açacağını bildim
Solacağın gelmedi aklıma
Çiçek, saracaktın her yanı
Kararmazdı yaprakların
Yapayalnızım
Sanki bir tek ben varım
Suyun yanında sigara
Çaysızım.
-Çay demle sevdiğim, beni öyle çağır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!