Mustafa Evci Şiirleri - Şair Mustafa Evci

Sessizce
içimdeki seni ürkütmeden
çığlığımın sana açılan yollarından ilerliyorum.
Yüzünü benden esirgediğin yerde
seyreyliyorum seni.
Ve bekliyorum

Sen
bakışı iğnelenenlerdendin
sözleri artık bilinenlerden...
Akacak mecra bulamayınca aşktan yana
kendi nehrinde kendini kirleterek meydan okudun sularına...
Ciğerine çektiğin hava ve

kapandım
ne inebiliyorum yüreğime
ne de dışıma taşabiliyorum
şiir yoksa yokum ben de bu akşam
yüreğim kalbim gibi çarpamıyorsa ben yokum

Bir sırt dönüş var bastığım her toprağımda
Bayrağımı dikeceğim bir vatan bana yok.

Kan lekeli sivilceli görüntüler
bilirim ki terletemez asla beni
gözlerin kalbime
bir ateş gibi akarken terlerim ben ancak
ve gözlerin çeker gider sonra
rüzgara tutulur üşütürüm.

(Siyah gözlerinin destanını yazmak ve bu destanla gözlerine varmak için, içimdeki şairleri bir bir uyandırdığım bir zamanda, bir ateş gibi düştü içime: O siyah gözlerinin bir zemheri olduğu! ...)

Şimdi kelimelerim tıpkı yüreğim gibi
Sözlerimi kalbimden kopartıp alıyorum
Adım gibi bildiğim efsuni gözlerini
Bir hançermişçesine kalbime saplıyorum

(Ölümün apansız ve ansızın aramızdan aldığı, güzel insan, dostum, ağabeyim sevgili Sami Aydın'ın aziz hatırasına...)


Ölüm randevu ayartmaz bu böyle bilinsin
Onun ağır ağır çıkılan merdivenleri yoktur
Zaman korkar boy ölçüşmekten onunla

Başımı dayanılı tutup vücudumda
gözlerimi
artıklardan arda kalan güzeliklerden alarak
ve yine kül rengi gece artıklarını
süpürerek sabahlardan
dinelmem gerek.

Hayat akıyor yokuşlarımızdan artıklarını bırakarak
neye dokunacak olsam
bir kül tufanıdır başlıyor birden
yaralı güvercinler kaçışıyor
ne zaman seyre koyulsam
ne zaman göge baksam gözlerimin yamaçlarından

Kokusu hala odamda
yalnız koduğundan beri beni burada
soluğuma kokusuyla can katıyorum
ve hiç daralmıyorum.

Yatağım güzel yerde denize bakıyor