Bir gece yarısı
Karanlığı yırtıp gelsem
Sessizce kimseye görünmeden
Alırmısın beni yanına
Hiç birşey söylemeden
Üşümüş, yalnız bedenimi
Gülmeyi unuttursanda bu şaire
Hayat bulurum senin gülüşünde
Dünyamı zindan etsen bile bile
Çekemeye razıyım ömür boyu
Yeter ki bir adım at bana doğru
BEN DE SEVDİM Mİ GERÇEK SEVERİM
son bir defa bak gözlerime
böyle sevgi dolu görmüyeceksin beni birdaha
nasıl olsa sen koydun bu ayrılıgın adını
bırakta gelişim gibi gidişimde onurlu olsun
Her insan hayatında birdefa beyaz sayfa açar
Ve yine ilk kirletende kendisi olur
Benim kara sayfalarımı kapatmaya gücüm yetmediki
Kendimi karalıyacak beyaz sayfalar açayım
Sağolsun yarim öyle bir darbe vurdu ki
Sana son mısralarımı yazıyorum ağlayan kalemimden
Ve hiç kimseyde yazmadım güzelim böyle en derinden
Okurken titrerse eğer dudakların
Yazarken hıçkırıklara boğulduğumu anlarsın
Deli kanlı kızsan şu kalbimi sök al yerinden
Yıllarımı çaldın be esmerim
saçlarıma genç yaşta akları sen düşürdün
ümidimi ve hayallerimi köhne bir sandala sen saldın
saldığın salıda batırdın güneşimide
ben sana derken bile esmerim titrerdi hep yüreğim
beni gecelerede atan sendin şair yapanda
anlamıstım zaten günesin puslu doğuşunda bügün olacakları
en son görüşmemizde bilmeliydim soğuk ellerin veda püskürdüğünü
ama hiç düşünmemiştim böyle gideceğini
eğer veda olacaksada birbirimize sarılıp ağlamalıydık
hersey basladığı gibi mertçe bitmeliydi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!