Mustafa Elma Şiirleri - Şair Mustafa Elma

aksine aksi, lafımı ölçtüm, tarttım.. baktım ki olmuş bir köz. yürekten bir figanla koparak bir beden buluyordu ya hani onca söz. Hırsız damgasını alnına yedinde ne oldu? Senin yerine ben düştüm, dolaştım.. Gel de çöz! utanmadın mı hiç çalarken, gözlerinden, ellerinden.. Ne diye ihanet edersin şu yüreğe, şu kaleme? Kelimelerle oynamak elbet hoş gelir amma şimdi ne diyeceksin çaldığın âleme? kalem hırsızlığı.. -iki tatlı söz. nankör zihniyet, nankör milyonlarca göz! YAZIKLAR OLSUN...

Resmi bir dilde seviyordu Kadın
Resmiyeti seviyordu Adam...
gece mesaisi aşkta farklı işliyordu
ve severken daha farklı geçiyordu zaman.

ufacık bir gülümseme bile o an ki atmosferi buruşturup çöpe atabilir.

biz ki uçurumlara meydan okuyan iki kırlangıç. biz ki bir çift yürek. seneler önce yasaklanmış iki sözcük. göğe saklanmış beyaz karanfil. dillerdeki en güzel şarkıyız, söylenen. biz ki şu koca sevdada -kendimize değil- sadece kanatlarımıza güvenen. biz ki birbirimizi öyle sevmişiz kanatlarımız kadar. biz ki insanlara en güzel hediyeyiz, adımız da BAHAR biliriz ki bir biz varız şu dünyada şu koca sevdanın hakkını veren. ha unutmadan, kanatlarımızın birinin adı sadakat diğeri de güven. derken, sen tutup bunları kalplerimize bağlandığı yerden kırıyorsun sevgilim.. en içten.. bende, sana en yakın olan yerden. sende, bana en... ansızın.. yani birden sen tutup bunları kırıyorsun sevgilim - gözlerimi brakıp gidiyorsun. ellerimi... kalbimi falan da kırıyorsun. hem de aniden.. hem de hiç olmadık yere.. Bunu yapma! Bu hiç hoş değil, hem de hiç. Kanatlarımızı kırıp ağlatıyorsun bizi sevgilim.. Sen veya ben değil, olan ona oluyor - sadece huzur oluyor bizi terkeden. Aah sevgilim... Söylesene bunu neden yapıyorsun? yani, neden onları kırıyor onları kopartıyorsun -benim gibi onları öpmek dururken? Ben, nefesinde gezinen gölgesinden korkmuş hayalet. Sen, asırlardır aradığım ruh, ince ten

kesip atılan bir parçam...
(sanki onunla beraber sana benzeşiyorduk.)
uzaklar... on gün artı ikii.
sanırım en son sevgilim biz,
özlemenin gerekliliğini savunuyorduk.

kelimelerin bekaretini de götürdü adına yazdığım şiirler.
her okuyan seni değil de hep bir başkasını gördü.
utanmadan her gün senin güzelliğinde açtı karanfiller
tutup ellerimden beni billmediğim diyarlara götürdü.

şimdi aramızda milyonlar, yıllar, aylar var...