günahına emanet şehrin
rüzgarı kırılır
yüreğime dokunur cam kesiği mayıs
şair ağlamalarıdır
kalemin ucundaki mürekkep liman
bin yıllardır ölüymüşüm
bedenimi ziyaret edermiş
tüm ölenler
yatağından sürülmüş
nehirler gibi
sahte eşiği zamanın
saatlerin aldatan aceleci körlüğü
bir ölüm
ve bir kanatsız gece
sessizliğinde
birbirine saplanan tenler
sakın ağlama
gözlerine tutunmuş bir şiir ömrü bırakıyorum
bitmiş bir yazın ağustosunda kal
bırak dalgalar gitsin başka şehirlere
öfke ve nefret
sevmek kadar geniş bir dünyada
iç içe bir yalnızlık
ve zaman aldanışlarına karşı
acemi direncim…
zaman hayal anlarını aralıyor
yorgun saatlerin en büyük yükü
akrep,yelkovan
başımı kaldırıp bakamıyorum kirli camdan
pencereler çarpıyor yüzüme
ihtilal ayrılıklar
savaş sonrası dirilen
yaralanmış
aşklar adıyorum sana
zamanın gizinde unutulmuş
kaybolmuş tanrılarla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!