Mustafa Demirelli Şiiri - Osman Bulut

Bir şu fırın yaktı beni, bir de sen,
Aşkınızdan oluverdim kül gibi.
Susamla simit gibiyiz senle ben,
Sarmaş dolaş yaşıyoruz gül gibi.

Çemredik kolları hamur yoğurduk
Taptaze gepgevrek hayaller kurduk.
Çarşamba, Bulancak dolaşıp durduk
Yirmi bir yıl geldi geçti yel gibi.

Yaşardık belki de hem aç hem susuz
Arkadaşsız, akrabasız, komşusuz.
Bu dünyada yaşanmazdı Tutku’suz.
Vallahi olurdu kuru çöl gibi.

Sen yoksan çalışmaz; bu el bu kafa
Zırdeliye döner deli Mustafa
Söyletme o sözü günde yüz defa
Sevdiğimi biliyorsun bal gibi.

Sizler için fırındayım fırında
Bir gün olsun çalışmadım serinde
Kaytarmak yok buradayım yarın da
Aksa da alnımdan terler sel gibi.

Öl dersen ölürüm hem de anında
Sensiz bir kıymeti yok bu canın da.
Tutkum hariç inan senin yanında
Ana, baba, bacı, kardeş el gibi.

Yaşadık bir ömür sessiz ve sakin
Tanımadık; kavga, şiddet, nefret, kin
Allah var, ben senden memnunum lakin
Yoldun mu saçımı, başım kel gibi.

Allahın izniyle gelmez nazara,
Vazgeçmek yok koysalar da mezara.
Çarşamba’dan, Perşembe’ye, Pazar’a
Uzar gider bu sevdamız yol gibi.

SMSN