Mustafa Bilgiç Şiirleri - Şair Mustafa B ...

Bir gece düşümde, o suna yârı,
Gördüm de bir daha uyuyamadım.
Gecenin çöktükçe bütün efkârı,
Gün doğmuş çığlıklarla, duyamadım!

Aslında her gecem böyle geçmekte,

Vakit gece yarısı; bitmeyen bir sessizlik...
İçimde garip bir his; korkuyorum korkmaktan!
Vakit gece yarısı; hayattan hevessizlik...
Sırılsıklam her yanım, ecel teri dökmekten!

Kovsalar dokuz köyden, doğruluktan şaşmayız,
Doğruluktan kastımız, lafımız belli olsun.
Karınca kararınca haddimizi aşmayız,
Yol belledik izini, safımız belli olsun!

Türkmen değil özü Türk'tür Musul, Kerkük'ün
Bitsin hasret Tûran Tûran illensin gayrı!
Sanmasınlar unutuldun, yeter sustuğun,
Allah Allah nidâları dillensin gayrı!

Düne kadar parçasıydık, aynı vatanın,

deniz gördüm;
durgun ve gözlerin kadar berrak,
deniz gördüm;
dağları kendinden daha alçak!
deniz gördüm;
derinliğinde yâr seni buldum.

Para dersen kum gibi, sefaletim yok
Vücut dersen hiç sorma, cesaretim yok
Yer, içer, gezerim; kefaletim yok
Dünyalar benim olsun, babam sağolsun

Altımda bir mersedes, kolumda saat

Aklın yolu üçtür derler,
Üçünde de yanıldık biz.
Merdi, mertle söz ederler,
Nâmertlerle anıldık biz.

Zehir ettik tatlı dili,

Ayna!
Sen dipsiz bir dünya,
Ben ipsiz bir kuyu...
Ben, sende olduktan sonra;
Varsın olmasın dibi,
İçilmesin suyu! ..

Azgın sular gibi çoşup dururdun,
Bir zamanlar sel sel çağlayan gönül!
Nerde bir güzel görsen kudururdun,
Gözleri kor gibi dağlayan gönül!

Bana o kadar uzaksın ki
Anlatamam bunu sana
Belki denizler, belki okyanuslar
Belki de yıldızlar kadar
Bilinmez ki ne kadar olduğu
Aramızda meçhuller var