Sen gidince küflü prangalar vuruldu yüreğime
Ben şimdi aşk mahkûmuyum
Çok ağır değimliydi bu infaz
Senin yokluğuna mahkûm oldum
Ne fark eder yeniden gelsem dünyaya
Eğer sana son bir sözüm olsaydı
O son sözüm
Yine seni seviyorum olurdu
Ama sen
Alfabedeki o harfleri bir bir sildin
Bana söyleyecek söz bırakmadın
Sen nadide bir çiçeksin gönül ravzamda
Seni kimse koparmasın istemem
Dünyadaki bütün beşer bebeğim olsa
Hepsini bir senin kadar sevemem
Canım bebeğim canımın içi
Sensiz geldim dünyaya
Umutsuz sabahlar çaldı gecelerimi
Gün ışırken çekip gittin rüyalarımdan
Her geçen gün çığ gibi büyüdü hasretin
Bir türlü yokluğuna alışamadım
Met cezire teslim oldu bu liman
‘’Her gün biraz daha sevdalanıyorum
İklimi devrilmiş mevsimler gibi’’
Adım hazan
Aylardan eylül
Aşklardan sen
Nerden çıktı şu şiir yazma merakım, bilmem ki
Atıp tutuyorum işte, ama olmuyor be usta.
Şiir midir bilmiyorum ama
Beraatını verdim içimdeki tutsak duygularıma.
Akşamlar arkadaşım
Akşamlar can yoldaşım
Hele bir akşam olsa
Birkaç kadeh atayım
Hele bir akşam olsa
Efkârımı dağıtayım
Akşamın kızıllığı
Akşamın ahrazlığı
Gurup düşen bulutları
Ufukları verin bana
Yeryüzüne düşen bulutlar okşasın tenimi
Bir bebek doğduğu an irkildi, çığlık attı ağladı
Kulağına gelen patlama ve uğultularla
Dünya kıyamda herkes birbirine bakıyor
Dehşet bu kıyamet, işte bu alametti
Ekmek parasını silahlara verdiler
Hep kendim gibi oldum, hiç sana benzemedim
Kendim gibi karaladım sayfalarımı
Kendim gibi güldüm
Kendim gibi ağladım
Kendim gibi yaşadım sevdalarımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!