Haziran akşamı
Birlikte kurulan hayaller vardır
Temmuz akşamı
Tamamen ayrılan yollar vardır
Ağustos akşamı
Biri mutlu biri mutsuz iki insan vardır
İkimizde aynı şehirde yaşıyoruz
Aynı kaldırımlardan geçiyor
Aynı sokaklarda yürüyor
Aynı sahilde eğleniyor
Aynı yerlerde aynı yemekleri yiyoruz
kendime yenilmek istiyorumdur belki
yanılıp da kazanmayı diliyorumdur belki
her akşam seni düşünüp uyuyorumdur belki
belki de göle maya çalıyorumdur kim bilir...
herkesin mi kalbi camdan
kimsede sevmez mi beni candan
benim kalbim değil ki demirden
yanıma gel desen gelmez miydim
bir bedende birden fazla insan
yalnızlık dokunuyordu ruhumun en derinine
bir çoçuk gibi inanıyordum onu yenebileceğime
bindim endişe limanında düşünce gemisine
uzaklaştım gerçekler şehrinden geliyorum sana
serendipçem...
Issız ormanlardan geçtim
Gizemli ağaçlar sırılsıklam
Yağmur damlaları düşerken yapraklara.
Rüzgarın fısıltısı dönüşür,
Hüzün dolu bir melodiye ormanda.
Gök gürültülü bulutlardan yağıyor
Yalnızlık yağmuru
kaçanlar arkasını dönüyor
Olan ıslananlara oluyor.
Seviyorum dedim seni Bir Haziran Akşamı
Mutluydum Yaşanacaklardan
Lakin yaşanacaklar aklımda
Mutluluk kursağımda kaldı
Hala ama hala aklıma yaşanacaklar
Daha doğrusu asla yaşanamayacaklar
Yıllar geçip gidiyor, adeta bir soluk gibi
Dakikaların ardı ardına kayboluşu gibi
Son kez birlikte güldüğümüz günün üstünden
Yıllar geçiyor, hissediyorum zamanın süründüğünü
Son kez o güzel gözlere bakışımın üzerinden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!