Askerlik ana kucağı
De ki peygamber ocağı
Duysun köy, kent ve bucağı
Zenginimiz bedel öder
Fakirler askere gider.
Bu da tamam, yine kaldık baş başa
Sen kendi halinde, ben sevgine koşayım.
Sarsın sımsıcak bir duygu, özlemle
Sen yine duygusuz, ben seninle yaşayım.
Haykırayım, cihan duysun sesimi
Kaldır da başını bak bir kendine
Ayaklar altına düşmesin adın.
Sahip ol kendine, emanetine
Allah' ın en güzel lütfudur kadın
Ankara 1984
Uzaktan, uzağa bir hoş sada ki
Dalgalanır birbirine karışır.
Gönüller huzuru bulur Onunla
O yükselir sahibine ulaşır.
1985
“Sen vaktinden sonra gelen…” diyordun
Ben vaktinde geldim, sensin geç kalan.
Çöpçatan oturmuş, suyun başına
Çöpleri ters dizmiş, bu da mı yalan.
Ey çöpleri çatan, hiç düşündün mü?
Tepiniyor, yırtınıyor ha bire
Saygınlar, şen dullar ve ortakları
Hür olmak, eşitlik sanki değil de
Maskaralık bizde kadın hakları.
Sevda varsa gönlünde neyin hükmü olur ki?
Ruhum kor olmuş zaten, ateş teni yakar mı?
Kafesleri açıver, raksetsin etrafında
Azat edilmiş ruhlar bir gönül’ü yıkar mı?
İşte görüyorsun ya bu
Bizim köyün kahramanı
Gündüzün olmaz korkusu
Bizim köyün kahramanı.
Kanatlanıp havalanır
Neme lazım diyerek hepsini attın yana
O dedi ki; atma sen, bunlar lazımdır bana.
Dinin, ahlakın, tören, kutsal bildiğin şeyler
Varsın bozulsun, boş ver, yaşamdandır bu zevkler.
Saymakla biter mi köyün yiğidi
Öbek öbek, harman harman bulunur.
Tanırsın görünce, nerede olsa
Süslü bakar, gelin gibi salınır.
Pamuktan yumuşak, kayadan serttir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!