Fitne katma işne aşına
Ortda kalırsın bir başına
Hayran bulamazsın kara kaşına
Ölürsün uyuz gibi karşına karşına
Doğruluk olmazsa senin adın
Uzatma Kainatın gülüne dil
Sen kimsin ki haddini bil rezil
Sevyesizliğin, acizliğin yanına kalmaz
Bir gün mutlak kesilir o kirli dil
Balçıkların içinde yuvalanmış topluluk
Karanlık gecelerin loş sokağında
kırık sokak lambasının cılız ışığı altında
seni beklerken geceleri
yalnızlığın soluğunu
derin derin ensemde hissedirken
ürperen vucudum taş kesilrken
Size küstüm karlı dağlar
Yarim benim için kanla ağlar
Sırma saçlarına karalar bağlar
Yüreğimi bu dağlar dağlar
Olmaz derdime kimse care
Gözlerim hep arar seni
En kuytu köşelerde bulurdu gönül
Derinden izlerdim hep seni
Tutuluverirdi divane gönül
Aşkın için herşeye razıydım
Acınla hep yanarım
Yüreğimdeki yarayı tuza banarım
Olmazsın bu son kararın
Bunu bilki ben hep sana yanarım
Gidiyorum buralardan
Son birkez görsem ağlamadan
Sokak köşelerimden hep seni beklerim
Sen geçersin diye yollarını gözlerim
Görmesen seni bilki o an biterim
Neredesin sen esmerim
Bir bilsen sana olan hasretimi
Hayat bağlanmış örümcek ağına
Nekadar basit görünsede aşılmaz ve cetin
Kopacağı anı beklerken derinden insan
düşünmeye başlar neden yaşadığına
Hayat beklentileri karşılayamadığı zaman
Hasretinle can cekişirken derinden
Hep sorarım kendime nedendir neden
Etle tırnağın ayrılığıymış neden
Acı cekendir dertli gönül
Yar olmuş uzaktaki gül
Yoktur kokusu ne tadı nede rengi
Yeter ki insan yakalayabilsin o ahengi
Yaşam penceresinden bakmasını bilmeli
Zerre taneceklerine bile sevinebilmeli
Müflisi bu hale getiren müeyyideler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!