Kuşatılmış karanlık! neden sessiz durursun?
Bilmezmisin, gündüze herdem umut olursun.
Derin sükutun,inan düşünceme bağ olur
Ezelim gerçek iken,ebedim hayal olur.
İnsan çok değişik bir varlık olmasına karşın,bütün evren emrine verilmiş en önemli mahluktur.Çok tuhaftır böyle devasa bir alemde kendini yalnız hisseden yine de insandır! Gönlümüzde nice gem vuramadığımızdepreşen deruni duygular vardır ki,sadece kağıda döküp mazide bırakmak isteriz.Gün gelir sevgilerin azaldığı bir dem de bizleri anlaşılmayan anıları anlamaya meyleder.
İnsan garip bir varlık olmanın tezahürünü hep iyi ve güzel şeyleri özlemek ve tekrar yaşamak istemiyle bir labirentin içinde arar; lakin ne hikmetse o girdaptan bir türlü çıkamaz. Bilmez ki muzdarip olmak hayatı yaşamaktır.Farklı olmak, hep uç noktalarda dolaşmak yani marjinal mülahazalar çoğu zaman yanlıştır.Nas dünyaya geldiğinde,hayatı boyunca yaşadığı olaylarla her iki dünya için bir emare bırakmak zorundadır.Eğer güzelliklerle anımsanmak istiyorsa hep iyi şeyler peşinde koşar.Yaşadıklarımız çoğu zaman bizleri anlatır.Bunlar birkaç günle sınırlı değildir; bir ömül bedeldir. Hasret vuslata vesiledir. 'Sevginizi kalbinizin en ücra yerinde hissedin,nefes alıp verin.Bakın göreceksiniz hayat sadece nefes alıp vermekten ibarettir.' 15 Nisan 1999 EĞİRDİR
Her gün dertlenecek miyim?
Neden sürur benden uzak durur?
Düşünmek artık yeterli olmuyor
Cevap vermek ise hergün.
Kiminde ufacık bir ürperti
Ne zaman ki çevreme baktım, o zaman çehremi gördüm.
Anladım, meğer sanatmış görmek...
Hatam olmasın deyu, dört bir yana bent ördüm.
Dediler, asıl sanat kendini bilmek! ! !
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!