Mustafa Aşık: Hayatı, Biyografisi, Eserl ...

benim hayatım 1959 yılının 4.ayı nın 2 sinde başlamış ailemin 5.çocuğu olarak dünyaya gelmişim.bizim oralarda çocukların 3 ünü 4 ünü bir yazdırırlar yani ilçeye yolu düşünce nüfusa kaydederler bizde öyle olmuşuz beni ablamı ve kız kardeşimi birlikte yazmışlar yani doğum tarihimizde bir iki yıl gibi küçük yanılma olmuştur derdi rahmetli anam ben dünyaya geldiğim sıralar babam ormancıymış fakir köylümüzün yakacak sorunu ormandan olduğu için babam onları idare ediyormuş tabii çekemeyenlerde varmış ve şikayet sonucu babam işinden olmuş bende işsiz babanın evladı olmuşum aynı zamanda hep hastaymışım köyümüzün iğnecisine götürürmüş anam,(usta hümmet derlerdi iğneciye) hümmet agam kurtar oğlumu diye ağlarmış anam iğneci ağlama kızım bu çocuk zor yaşar ama allahdan umut kesilmez der anamı teselli edermiş,yani hayatım roman derler ya işte öyle.ilkokulu 1974 yılında tamamladım zaten daha ilerisi hiç olamadı köyde terzi çıraklığı yaptım yaz tatillerinde okul bitti imamoğlunda eniştemin kuru temizleme dükkanında çalıştım.1979 yılında özer abimin torpiliyle balcalı hastahane inşatında işe başladım dört yıl gibi uzun bir süre ordaydım evliğimde 1981 yılında oldu ve 82 yılında ilk çocuğum yani sefer im dünyaya geldi belki yoksuldum ama oğlumu kucagıma aldığımda dünyalar benim oluyordu o zamanlar hayat renkli değildi yani televizyon yada resimler siyah beyazdı emanet bir fotoğraf makinası buldum akşam iş çıkışı oğlumun resimlerini çekecem baktım güneş batıyor komşumuzun ikinci katına oğlumu ve bebe arabasını çıkardım güneşin son ışıklarıyla oğlumun resmini çektim ama dünyalar benim olmuştu ben oğlumun resmini çekmiştim arkadaş,83 yılında ikinci çocuğum yani gül üm dünyaya geldi geçim şartları çok zor geliyordu ama birde kızım vardı artık nasılda seviniyordum soframa gelen ekmek sayısı azalıyordu zeytini sayarak yiyorduk eşimle birlikte ama artık birde kızımız vardı.bu arada ben yeni bir işe başladım adana incirlik hava alanı inşaatında ankaralı bir firmaydı hasan sezgin diye efendi bir patronumuz vardı üç ay sonra iş bitti ve ben yine boştayım incirlikte izocam sarmayı öğrenmiştim artık bir umudum vardı şans yardım etti ve izalasyoncu oldum artık zeytini saymıyordum çocuklarımın resmini daha çok çekebiliyordum çünkü bir makina almıştım benim de makinam vardı artık 87 yılında üçüncü çocuğum yani ikinci kızım gülay ım dünyaya geldi bu arada kıbrısa yerleşmeye giden bir tanıdıktan bir televizyon (siyah beyaz) bir dikiş makinası ve ve birde bisiklet aldım adam kıbrısa götüremediği eski eşyalarını bana uygun fiyata satmıştı o bisiklete nasılda sevinmiştim eşim arka seleye sefer ve gül önüme gülayda annesinin kucağına öfbee deymeyin keyfime sanki mersedes sürüyorum 90 yılıydı eşimden ayrılmak zorunda kaldım sebeb şiddetli geçimsizlikti uzun mücadele sonucu resmen boşandık.üç çocuğumla imamoğlunda ablamın evini kiraladım annem çocuklarıma baktı ablamların yardımıyla.91 yılında anamın isteğiyle dayımın kızıyla ikinci evliligimi yaptım.şimdimi iki kızımdan üç torunum var oğlum sefer nişanlı ikinci eşimden iki oğlum daha oldu büyüğü burak kutlu 5. sınıfta ve başarılı küçüğü seymen buğra 5 yaşında ama müthiş yaramaz.bisikletime nemi oldu onun yerine güzel arabalarım oldu ama o mutluluğu o tadı vermedi,fotoğraf makinasının yerini 10 yıl önce kamera aldı ama ben hala o siyah beyaz oğlumun resmini seviyorum küçük bir ayrıntı 2006 yılında üç çocuğumun doğum raporlarını kendilerine emanet ettim ben bunca yıl o resimleri ve raporlarını saklamıştım bence önemli evraktı sahiplerine teslim ettim anneleri yoktu belki ama babaları onların hatıralarına saygılıydı.şimdi ben nemi yapıyorum kasabamıza küçük bir internet kafe açtım burda öyle bir şey olmadığı için güzel oldu ben inşaattlarda ömrünü tamamlayan şimdi bilgisayarcı oldum işte benim hayatım.hobilerim müzik dinlemek uyumadan önce herhangi bir müzik sesini açıp o sesle uyumayı severim.kitap okumayı eskiden çok severdim(doğruyu söylemek gerekirse) ama şimdi zaman bulamıyorum,şiir yazmak en zevk alarak yaptığım işlerden biridir şiirlerimi hissederek yazıyorum hepsini kendim için yazdım böyle bir ortamda paylaşmak aklıma gelmezdi onun için biraz kişiseldir.aynı zamanda hikaye denemelerim oldu,ve gezmeyi severim.fobilerime gelince sonunda ayrılık olacagını bile bile ben hep o ayrılıktan korkarım canim gülüm dediğim insana yabancı kalmak korkutur beni.galatasaray hayranıyımdır oğlum sefer komşu kızlar ile beşik
taşı tutarlardı ben gs lı olurdum 80 li yıllarda o zamanlardan kalmadır ilgim,ve koç burcunun bir çok özelliğini taşımaktayım yani burcum koç dur.ilk şiir denemelerimi balcalı inşatında yaptım yaklaşık 25 yıllık birikimim vardır ve bunları sizlerle paylaşmak istiyorum saygılarımla mustafa aşık