Mustafa Arar Şiirleri - Şair Mustafa Arar

Ah be sevgilim
Konuş diyorsun
Çekinme anlat
Aklından geçenleri
Aç ruhunu
Sözcüklere dök

Mutluluk;
Ne var olmaktır
Ne de sahip olmak

Mutluluk;
Bir ofiste

Küserim sana
Şöyle yapsaydın
Böyle yapmasaydın
Bunu söyleseydin
Şunu söylemeseydin...
Çünkü ben haklıydım

Ankaram
Köy çocuğu şaşkın bakışlarında
Bir akşam üstü ilk defa görmüştüm seni
Vadiden akan tren penceresinden
Yamaçlara tutunmuş meyve bahçeli
Gecekondular şehriydin

Her şeyin en çoğu...
Her şeyin en içteni...
Ve her şeyin en özdeni...

Bilesiniz kifayetsiz kalır tüm övgülerimiz
Biliriz bağışlarsınız lakırdılarımızı

Beni sorarlarsa de ki;
Henüz gitti
Kucak dolusu hayalle

Seni sorarlarsa derim ki;
Hayallerimi aldı

Okula gidemez
Sınava giremez
İşe gidemez...
Belki de hiçbir şey yapamaz
Anne baba aslında
Çocuklarının yerine

Hatırladın mı beni!
Hani işe giderken
Üsküdar sahilinde
Kafama boca etmiştin
Marifetini silmek için
Bir mendil uzanmıştı kalabalıktan

Ne kadar meşakkatli
Ne kadar uzun sürse de acılar
Bir anlam kazanınca
Acı olmaktan çıkar her zaman

Beni ben yapan

(Ege ve Naciye Kurban Anısına)

Ulus tepelerinde bir yamaçta
Önce bir dolu düşer toprağa
Ardından şiddetli bir yağmur
Hakka sonsuzluğa uğurlar