Sessizlik...
Yalnızlığa karşı bir çığlık gibi.
Her gün biraz daha büyüyor sanki.
Ve sensizlik
Yalnız kalmışken bir adada yardım eli beklemek gibi
Her gün umutları büyütmek susuz çorak bir kalpte.
Aşkı sana benzetmeye çalışsaydım;
Solardı gökyüzü, rengini kaybederdi,
Tükenmek bilmeyen kederler, avuçlarından içeri girerdi yalnızlığın,
Masumiyetin hiç bir anlamı kalmazdı yerine gelen yalanlardan sonra..
Seni aşka benzetmeye çalışsaydım;
Unutmak, o kadar kolay mıdır ki unutacağım demek kolay olsun.
Her şey hatırlatacak oysa sana onu,
Mesela birlikte adım attığınız sokaktan bir daha hiç mi geçmeyeceksin?
Birlikte yediğiniz yemeği içtiğiniz çayı, kahveyi hiç mi içmeyeceksin?
Ya sana aldığı hediyeler?
Kaldırıp atabilecek misin bir kenara?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!