İstanbulda bir aşk başlıyor
Ortalığı yakıp kavuruyor
Kim diye herkes soruyor
İstanbula aşık oldum
Hayat alır insanı bırakmaz
Pençesine düşersin acımaz
Sonra ayrılsanda bırakmaz
Vurgun yemiş gibi olursun
Elini uzatırsın koparırlar
Ne diyeyim söyle gönlüme
Sensiz geçecek bu ömrüme
Benim dikenim, sen gülüme
Canım yanıyor,canım
Bir yara almışım,kapanmak bilmez,
Doktor çok amma,bana fayda etmez,
İlacı cok olsada, beni iyileştirmez,
Yaralarım sarmaya, sevenlerim gelsin.
Kapanmaz yaralara düştüm,gelde gör,
Belki engellisiniz, bir siz değil ki,
Kimler kimler engelli değil ki,
Ama size engeller yoktur ki,
Azimlerinizle,size engel yoktur
Yağan kar bilinmez nereye düşer
Beyaza bürünmüş dallarım üşür
Gövdem uzar sanki kollarım aşar
Üstüne kar yağmış ağaç gibiyim
Bıraktım ellerim çiçeğim düştü
Sende de bir haller var
Bakayım neler neler var
Yazmasını başına almış
Kolunda sepetler var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!