Mustafa Alaybeyoğlu Şiirleri - Şair Must ...

Bir esmer geldi geçti
Esen bir rüzgardı bakışları
Aldı savurdu beni gönlünce.
Bambaşka dertlimsi bir kemandı kaşları
Aldı inletti hüzzamlarda beni gönlünce
Sadağı olmayan bir oktu kirpikleri

Hiç koklayıp atmadım papatya çiçeğini
Başıma taç edip takmadımsa da hani
Hiç batırmadım dikenini elime gülün
Soldurmadımsa da hani bir gülü
Bizim dağlarımızda
Keklik ne ise

Dertli Mayıs
Bitmeye yakınsın
Döndüm dört ay gerime
Ocak ayından bile betersin

Sende seli

Ne haber esmer,şimdi ne yapıyorsun
Yoksa güle oynaya günü gün mü ediyorsun.
Bir ay kadar odlumu esmer,ay karanlık yüzünü görmeyeli.
Hala bıraktığım gibi esmer,esmer duruyor musun.

Esmerli şarkılar dinliyorum seni hatırlıyorum

(Başlangıcında)
İlkinde adımlarının bastığı ahşabı
Hissetmez bile parmak uçların
Boşluksa da, dokunduğun yerleri tartmadan
Adeta koşar gibisindir.
Teninin en uç noktalarına pompalanmakta

En son uzun, uzun dinlenmiş bir göz ile ne zaman baktın
Karşıyaka’dan…
En son Şairin dizelerinde kalmışlıktan kurtularak…
İzmir’e.

Kordondan.

En çok buğulu camları sevdim.
Çizebilmeyi resmini,silip tekrar çizebilmeyi.
Hiç görmediğim bir yüzün
Hayallerde yaratılan mihengini,
Mimiklerinin sağ yanağına düşen
Gamzelerin anlamını sevdim.

Can bıkkın
Tezene, telden ıradı.
İşaret parmağı, yorgun.
Nağmeler, bağlamanın perdelerine dargın.

Hepimiz et ile kemiğiz nihayetinde,

En nihayetinde bir yerlere takılıp kalacak gözlerimiz.
Gün batımında bir hüzün,
Yada günün doğumuna özlemini
Anlatırcasına…
Sessiz sakin bir resim’i
Anlatacak…

Onların;

Demir namluları, demir kurşunları doğurur.
Gözleri kan kusar.
Vahşi köpekler gibidirler, salyaları kuduz salar.
Orospuyu imrendirir attıkları imzalar.