herkes gibi
bilmem kaç yüzüncü defa
kafamda kurdum
ölçtüm, tarttım, çözdüm
ve sonunda yine ferahlık geldi
göğsümdeki baskıya
gece saat üç buçuk
yalnız sokak lambaları
ve ben uyanığım
güne yaklaşıyor vakit
başı-sonu belli gecenin son solukları
ama benim başım belli sonum meçhul
Geceyarısı vakti.
Eski defterler solgun ciltleri tozlanmadan hepsi tekrar çıkıyor masaya.
Yıllardır sonuçlandıramadığım hesaplarım.
Anılarım, sustuklarım.
Damakta kalan hayatın keskin buruk tadı her şeye sil baştan başlıyoruz.
Ah, şu yaşamak kavgası!
tatsız zamanlarındayız dünyanın,
yani öyle diyorlar bu zaman hakkında
ben bilemem 22 seneliktir benim ömrüm
kıyas edilir elbet ama pek anlamam böyle şeylerden
22 senedir ben, aynı ben
aynı güz, aynı bahar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!