Mustafa Şiiri - Eren Kor

Mustafa!
Seni anlatmaya kelimeler yeter mi?
Sen, Yüce Hakkın ademoğluna armağan edilmiş bir sıfatısın!
Gökyüzüne kör kalmış toprakların,
Gece aydınlanan Güneş'i,
Ve sen;
Gözü yaşlı olan hasretlerin,
Şükür açan ellerinde doğmuş bir Vaha'sın...
Seni yazacak her bir kelime,
Seni söyleyecek her bir cümle,
Birer ant içmiş gibi Şiir olurlar satırlara;
Cumhuriyet aşkına yemin eder gibi!
Bugün yokluğunun rüyasındayız.
Öksüz kaldı öptüğün toprak,
Damarlarımızdan akan asil kanda boğuluyoruz.
Muhtaç olduğumuz kudrete karşı dört bir yanımız.
Yüreğimizin yangının da savruluyoruz.
Bir bedevinin izinden gidiyor adımlar,
Kim için? Ne için? Bilinmezlere yolculuklar.
Sorgusuz sualsiz inanışlar.
Ak ile karanın tam ortasında ruhlarımız!
Yarınlara olan umudumuzdan,
Güneş doğmayan günlere uyanıyoruz.
Cesaretimizi, takviye ve idame ediyoruz.
Birinci vazifemiz takip ediyor asaletimizi!
İhtiyar bir geceden çıkar gibi;
Güneş yeniden doğsaydı.
Ve; Gülüşün kadar parlak olsaydı keşke yine her şey,
Sevgin kadar dürüst, Yıldızlar kadar güzel gözlerine şahit olsaydı Kainat yine.
Öyle bir sevdik ki seni, Adeta kendimizden kıskandık.
Ey Mustafa! Ey Mustafa Kemal!
Ey benim canım Paşam! Atam!
Ve asla şüphe yok ki,
Çocukluğun hayalinden kurtardığın bir Ulus adına!
Muhakkak ki!
Faniye açılmış iki mavi gözün hatrına,
Cennet'in anahtarı hediye edilmiştir uğruna.

04.16
1.12.21
Eren KOR