Yine kendime küsmüşüm
surat bi karış-yemeğe de küsmüşüm
ah bi defa daha çağırsalar diyorum
öyle de açım
açım ki
ah ne de
ne de güzel
kokuyor buram buram lahana sarması
annem de bi iyi yapar ki
n'olur bi defa daha
hadi çağırın öldüm açlıktan
arada fırsat bulup dil çıkarıyorum kendime
salon salomonje kapının camında
yine mi kendim
seni fırsatçı
bencil şey ne olacak
kardeşine de tattırsaydın ne olurdu
hepsini yiyecek ne vardı
karnından konuşan o yedi yaşındaki çocuk değil
büyümüş küçülmüş biri
artık gına geldim kendim demeyeceğim
içimdeki çocuğu da öldürsem mi
yo yo kıyamam
ama şu yemeği bi yiyeyim
karnım bi doysun
bir daha ki yaramazlığımda
annem acı kırmızı biber sürsün ağzıma
bi daha yapacan mı
hı yapacan mı bi daha
annee vallahi tövbe
ne kendim diyeceğim
ne içimdeki çocuk
dil çıkarırken yakaladım ya kendimi
ne hayaller kurdum güya büyümüşüm ben de
anne olmuşuum
bak evladım dil çıkarmak ayıptır
büyük sözü kesmek te
ne zaman sokağa çıksam annemi bırak
konu komşu bile
o yoldan gitme
şunu yapma
bunu yapma
buradan sapma
must/akil daneler
ben ne zaman ben olacağım
ne dediyseniz yaptım
alfabeden başla dediniz başladım
ben kendim olmayacak mıyım hiç
-olacaksın acele etme
acele işe şeytan karışır
ben yeşil yoldan gidecektim belki
onların git dediği yol yılanlı yol
yok canıım daha neler rüyanda gördün herhalde
küstürdüler beni kendime
siz
siz olun çocuklar
küsmeyin kendinizeeee
29/Ocak/2013/Salı/Ankara
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 29.1.2013 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuk işte solucanları yılan sanıyor.. Bu şiiri karnelerini alıp on beş tatile giren karnesinde zayıfı olan olmayan, başarılı olan olmayan çocuklara ithaf ediyorum. Çocuklar kitap okuyun, şiir yazmayı deneyin; yapamıyorum, başaramıyorum demeyin sakın. Kendinize güveniniz olsun ama büyük sözü de dinleyin e mi :)
Sevgi dersin aşk dersin de ‘Sus! ’ derler
Paylaşmaya kardeşliğe ‘Kess! ’ derler
Özgürlükmüş eşitlikmiş ‘Pes! ’ derler
Sen yaşama dokunmadan ‘cısss’ derler
Tavuk gibi pısa pısa yaşadık
Travmalar acılarla büzüldük
Baskı zulüm işkenceler çözüldük
Bir kez gülsek on yedi kez üzüldük
Mutluluğu kısa kısa yaşadık
Yüreğinin kırk yerinde yüz yama
Bu gidiş hiç merhem olmaz yarama
Her sevgide bir eğer var bir ama
Gözlerimiz çise çise yaşadık M NAZİK..
HÜRMETLERİMLE KADININ HASI.. ANTOLOJİNİN NİMET ABLASI ...
Oysa yaşama dönük ne bitmez sözlerimiz varmış...
Ama neden arkası apansız kesildi bu şiirlerin?
Kutlarım.
Günaydın Ablam.
Selamlar...
insansınız, biliyorum. Sakın kendinize küsmeyin.
Yine beni çocukluğuma götürdünüz. Çok kardeştik. Haliyle benden küçüklere daha çok ilgi gösteriliyordu.
Ben de sık sık darılıp sofraya küser, yemeğe gelmezdim.
Onlar çağırdıkça, daha çok inat eder, gidip üstelik taşa otururdum. Annemim benimle uğraşmasını ilgilenme olar mı görürdüm bilmem?
En sonunda çağırmaktan usanırlardı. Ben de içimden keşke bir daha çağırsalar da gitsem bu sefer derdim...:))
Zamanla anne oldum. Ne yazık ki, şimdi çok üzüldüğüm bir şey, ben de çocuklarımın ağzına acı biber sürüp terbiye etmeye çalışmıştım. Şimdi kızıma bakıyorum da, o kadar sabırlı ki... Konuşarak, anlatarak söz geçiriyor.
Sizin şiirlerinizde çoğu zaman hayatımızdan kesitler buluyorum. Bu yüzden sizi okumayı çok seviyorum.
Rahmetli annem ile de ne zaman asansöre binsek, aynada kendine bir çocuk gibi, dilini çıkarırdı. Aynaya bakmasam kendimi hep on beş yaşımda sanıyorum, derdi.
Gerçekten de insan, seneler geçse de, yaşını başını alsa da, hâlâ zaman zaman çocuk gibi hissedebiliyor kendini...
Ben hâlâ yaşıma şaşırıyorum. İnanın bu yaşımı hiç hissetmiyorum. İyi mi, kötü mü bilemem...
Ama, içimizdeki çocuğu hiç kaybetmeyelim diyorum...
Gönülden tebrikler, sevgiler can dostum.
Sakın değişmeyin... Sizi böyle çok seviyoruz...
Tampuan.
son derece başarılı birikimlerinizi
gün ışığında okuyucusula buluşturmanız
mükemmelin üstünde .
okuyupda kutlamamak elde değil
yürekten yüreğini kutlarım
yeni paylaşımlarda buluşmak üzere
yine beklerimin
TÜM YORUMLAR (6)