Müslüman mı Olduk? Şiiri - Mehmet Şahan

Günlerin birinde adamın biri,
Ne mihrabı bilir, ne de minberi!

Elinde bıçakla camiye girer!
Herkesi inceliyor birer, birer…

Cemaat görünce koca bıçağı,
Titremeye başlar kolu, bacağı…

Ey cemaat, burda Müslüman var mı?
Diye sorsam, hoca bana kızar mı?

Bağırarak sorunca o soruyu,
Herkes korktu söylemedi doğruyu!

Gençler susar, yaşlı amca dinelir,(*)
“Ben varım” der ona doğru yönelir!

Bıçaklı adamın tavrı gayet net,
Amcayı çağırır duymadan minnet!

Gelir misin deyip girer koluna,
İşim çok acil der gider yoluna!

Amca ile adam camiden çıkar,
Cemaat sessizce ardından bakar!

Daha fazla uzatmadan oyunu,
Kurban diye gösteriyor koyunu!

Amca, eğer bana yardım edersen,
“İslami usuldür, derdim” kesersen!

Amca koyunu kesmeye başlar,
Her taraf kan olur toprak ve taşlar!

Oğlum ben yoruldum camiye gitsen,
Orada başkasın bulup getir sen!

Adam gider elde kanlı bıçakla,
Et doğramış gibi sanki nacakla!

Ey cemaat, var mı başka Müslüman?
Var ise birlikte gidelim heman!

İmama bakarak gözler süzülür,
Amca öldü sanıp dizler çözülür!

Cemaat imama fazla bakınca,
İmamda şaşırmış zaten kokunca!

“Ne bakıyorsunuz ulan” der imam?
“Öyle bakmak ile olur mu tamam?

N’olduysa bizi ön safta bulduk!
İki rekât kıldık Müslüman m’olduk? ”

Şahan’ım ibrettir imamın sözü,
Ölüm olsa korkmaz doğrunun özü!

(*) dinelir: Ayakta durur.