Filistin Şiiri - Mehmet Gözükara

-Müslüman Bir Çocuğum-

Bir baba çocuğunun üzerine gerilmiş
Kollamaya çalışır masumun gövdesini
İlk atılan kurşunla baba önce vurulmuş
Duymamış yavrusunun ölüm kokan sesini

Kapatsam da gözümü o anı unutamam
Tetiğin gerisinde hayvanlaşır bir adam.

Bomba yüklü uçaklar bize ölüm getirdi
Ayağımı kopardı, koltuk deyneği verdi
Gelen insan olsaydı, az da olsa severdi

Meşrebini gizledi çok fazla duyamadım
Onun nefret ettiği belki de benim adım.

Füzelerin düştüğü çocukların ülkesi
Adımlar ağırlaşır, farklılaşır nefesi
Annemin üzerinde yırtılmış elbisesi

Ablam imdat diyorken, bunları umursamam
Yarınımı kirletti, salyası akan adam.

Ne uçurtma uçurdum, ne saklambaç oynadım
Gündüzün etkisiyle gece de uyumadım
Gölgeler alev aldı, köze kesti her adım

Bugüne uyanınca dünümü hatırladım
Her doğan çocuk için ölmüş kadar ağladım.

Bahtım gülene kadar, gayrı alı bağlamam
Onurum incinmese ben bu kadar ağlamam
Hissiyatı anlamaz teli kırık bağlamam

Düşlerim delik deşik huzuru sayıkladım
Buna rağmen ümidi yitirmedim sakladım.

Vatanımda esvabım kanımla ebrulanır
Evimizin damında güpürtüler dolanır
Kapılar kurşunlanır dökülen kovan kalır

Çığlıkları duyarak uyurum uyanırım
Görsem koşup oynayan çocuğu kıskanırım

Boyun Büktüm Güle Doğru (sh. 137)