Müslüman Arıyorum Şiiri - İdris Çetin

Müslüman arıyorum, ucun ucun her yerde,
Bakıyorum âleme, göremiyorum tek bir yerde,
Biri bir köşede, diğeri başka bir yerde,
Karnı aç, susuz; dudakları ise titrek ve ötesi…

Müslüman arıyorum, bulamıyorum yanımda,
Yaşama hırsı kalmamış, ateşli kanımda,
İliklerim buz tutmuş, derman yok canımda,
Ağlıyorum, gözyaşlarım buz tutuyor ve ötesi…

Grupları yüceltmekle bu dâva asla yürümez,
Kaptansız gemi, dalgalara meydan okur gidemez,
Fırtınalar haykırır, dalgalar bir adım yol vermez,
Denizin ortasında, azgın dalgalarla güreşilmez…

Sorumluluk yükü, kimde eyyamcılara mı kaldı?
Müslümanlar inanılmaz bir gaflete daldı,
Param parça olmuşuz, şucu ve bucusuyla,
Katılmışız kervana, düşüncesiz kafayla…

Müslüman arıyorum, Kur’an için çalışan,
Kardeşlik duygusunu herkese aşılayan,
Müslüman’ız işte; sen ve ben bir toplum,
Ayrım yok, Allah için birliğe çağıran…

Müslüman arıyorum; merhametli olan,
Müslüman’a karşı ceylan gibi hassas olan,
Çatımız bir, evimiz bir ve yemeğimiz,
Komşusu akçen, haram olur uyumamız.

Müslüman arıyorum; âhireti idrak eden,
Yaşamının her anında iyiliği emreden,
Adalet, yolculuğunda usanmadan yürüyen,
Haksızlık defterini, hiç düşünmeden düren.

Müslüman arıyorum; param parça olmaksızın,
Gözü kapalı hiçbir gemiye katılmaksızın,
Dibi görünmeyen karanlıklara dalmaksızın,
Hedefine yürüyen, münafıklardan korkmaksızın.

Zaman kaybetmek, Müslüman’ın işi olamaz,
Boş vakitler, gerekçesiz sözlerle dolamaz.
Oturalım, konuşalım; açık seçik sıkılmadan,
Gelin kardeş olalım, ayrılıkları atalım kafadan.

Müslüman arıyorum, Peygamberi önder edinen,
İslam’ın emir ve yasaklarını sindirebilen,
Din aynı, kitap aynı, peygamber aynı diyoruz,
Lakin ayrılık tohumlarını, tarlalarımıza saçıyoruz.

Üstünlük taslamak kimin haddine, üstün varken,
Niçin birbirimizden ayrılıyoruz, vahdet varken?
Akıllı olalım, yoksa insan olmamız şüpheli,
Tek vücut olalım, beton gibi düzmeli…

1990 / Konya