Müslihitdin Karakurt Şiiri - İbrahim Çel ...

bir defasında; muhtar dellal ünnetdi
“-Çataltepe, Söğütlü, Beldecik selbes edildi
duyduk duymadık deme(yi) n haau! ” diye
tellal ünledi Bekçi Yanefe

işin aslı bizden başka kimsenin yığını
tarlasında kalmamıştı
hatta bazı çobanlar dağıtmışlardı
“-artık alsınlar” diye yığınlarını
her şeyi bir yana bırakıp
yirmialtı kağnı sapı katar ettik
Bazarlı Yusufun patozunu getirttik
hızlı verdik, kayış attı....

derken jipten inip Musdatdin Abi
koşarak babamın yanına geldi
“-hoşça kal Hacı Abi”
“-Allaha emanet ol canım
memleketimizin medar-ı iftiharı”
Imız Emmi, Derviş Emmi, Topal Melit de
uğurlamaya geldiler
“-selametle”
“-selametle” dediler
“-insanın göğsü kabarıyo,
köyden bi deliğanlı
Avrupa da ilim-irfan tahsıl etsin
Allah devletimize zeval vermesin”