Müşkül Muamma Şiiri - Volkan Kırımlıoğlu

Varsın Yoksun

Varsın yoksun,
varsın, yoksun,
varsın, yok!

Sen bir anadan doğmamışsın belli
Bir şairin en gözde imgesine üflenen babasız bir İsa gibisin sen
Seni Meryem iffetinden bir şiir doğurmuş olmalı
Sen bildik evlerden birinde büyümüş olamazsın
Seni Allah bilir bir şair büyütmüş
El bebek, 
Gül bebek,
Kendi muhayyilesinde…

Sen bu dünyadan değilsin, yok!
Üsteleme boşuna inanmam
Adım gibi biliyorum
Bir meleksin sen,
Kutlu bir gecede gökten yer yüzüne inmişsiniz
sıra sıra, saf saf
Ve gecenin sonunda sen burda unutulmuşsun
Tuhaf…

Öyle olmalı!

Ama sen diyorsun ki,
Bunlar şairane sözler
Söylemesi güzel besbelli
Tamam güzel ama sen de şunu söyle bakalım

Var mısın? Yok musun?

Varsan bunlar niye şairane?
Yoksan bu şairanelik nerden çıkıyor?

Müşkül muamma!