Müşki-bûy İtdi Hevâyı Dem-i Bâœ-ı Seheri

Müşki-bûy itdi hevâyı dem-i bâœ-ı seheri
Zülfüñüñ çînine itmişdi meger ol seferi

Rûz-ı nev-ruz anuñ makdemini işidüben
Karxu varup aña sordum ki ne-durur haberi

Didi görmege gelür yar yüzin lale vü gül
Gör ki ne hûb haber virdi nesîm-i seherî

Gaybdan gör ki ne envâ bedâyi gelmiş
Kişi kim bâg-ıla gül-zâra ola reh-güzeri

Dutdı tûtî dilini bülbülüñ elhânları uş
Kıldı tâvûsı hacil şâh-ı gülüñ celveleri

Revnak-ı neşv ü nümâsını görüben agacuñ
Ârzû eyledi tûbâ ki vatan ide yiri

Ne aceb bülbül eger itse temenna-yı likâ
Çün görür bâgda Mûsâ bigi nâz u şeceri

Oldı ârâste firdevs bigi bâg u çemen
Böyle olur n’ireye kim ire rahmet eseri

Gözüñe öykündi-se nergis ne aceb çün göremez
Niçe olur fitne-y-ile sihr ki yohdur basarı

Nev-bahâr oldı cemâlüñi görem diyü gelür
Ergavân u semen ü lâle vü gül-berg-i tarî

Zülfüñün vasfına gûş oldı benefşe ben anı
Şerh ide-y-düm eger olmasa kulagında keri

Dişüñüñ nazmı odından erimiş dane-i dür
İşi insâf-durur pak olanuñ güheri

Lebüm uş zikrüñe meşgûl gözüm sûretüñe
Hoœ fakîruñ bu-durur her ne ki var huşk ü teri

Cigeri yara geçer gamzeñüñ ohı ne aceb
Bu siyeh-baht gözümüñ yaşı olursa cigeri

Dem-be-dem şem bigi su saçar oduma gözüm
İşi merdümlik olur kişi ki ola nazarı

Sebebini baña sorma seherî nâlelerüñ
Gözüñe sor ki ohı peykan idüpdür seherî

Bâgda bülbül ü kumrı ider-iken magme
Bâde iç ki unıdasın fitne-i devr-i kameri

Çünki fursat ele girdi anı ganimet görüben
Koma k’ayruhlara kala yi yidür sîm ü zeri

Nev-bahar u ney ü mey hâzır u şem ü şâhid
İçmeyenüñ mey-i gül-rengi ola mı hüneri

Har elinde kadeh ü hare öñinde sâgar
İçmez-iseñ mey-i gül-rengi ko ki otlaya harı

Gûşvâr it kulaguña sözümüñ gûherini
Ahmedi fazl-ı buhurından alur bu düreri