Muska Şiiri - Mehmet Hanifi Aliosmanoğlu

On üç yaşında bir çocuk,
Biraz zayıf, biraz soluk.

Sırılsıklam gece terden
Uyanır çığlıkla birden.

Düş mü gördün dedi ana,
Birşey oldu ana bana.

Dalıp dalıp gidiyordu,
Başım ağrıyor diyordu.

Arttıkça bu baş ağrısı,
Sinirli oldu doğrusu.

Ne yemek, içmek, ne iştah...
İşe kalkmaz oldu sabah.

Bir kabus kaplar geceyi,
Gündüzleri biraz iyi.

Babası yok, yetim idi,
Hayatları çetin idi.

-Ana keçiyi götür sat,
-Ana beni doktora at.

Oğlum ne yer, ne içeriz?
Sütten yoğurttan geçeriz.

Mağaracık’ta bir hoca
Çok derinmiş, gündüz gece,

Hiç durmadan hu çekermiş,
Üç beş versen, yeter dermis.

Genco’nun kızı bayılmış,
Bir duasıyla ayılmış.

Çoluk çocuk kalırız aç,
Neyimize doktor, ilaç.

Gece umutla yattılar,
Seherde yolu tuttular.

Hava soğuk, yollar çile,
Ne zormuş, varmak menzile.

Vardılar hocaya akşam,
Hoca der, beleşe bakmam.

Oğlum iyileşsin dedi,
Anne alyansını verdi.

Hoca kitaba bir baktı,
Birden titredi bıraktı.

Bu çocuk perili olmuş,
Ecinni içine dolmuş.

Size iki muska yazam,
Kalmasın içinizde gam.

Birini boynuna taksın,
Birini suya bıraksın.

Yedi gün o sudan içsin,
Hastalığı anca geçsin.

Allahu bismillah Allah,
Iyileşecek inşallah.

Ne dualar, ne yalvarış,
Titrer sakalı bir karış.

Muskalarını aldılar,
Gece bir dostta kaldılar.

Ne su, ne dua, ne muska,
On beş gündür, çocuk hasta.

Dalgınlaştı, derinleşti,
Gözleri çukura düştü.

Gece gündüz uyur oldu,
Gül bahçesinde gül soldu.

Oğlak, keçi hep satıldı,
Şehrin yolları tutuldu.

Çektiği dert menenjitmiş,
Geç kalmışlar işi bitmiş.

Allah verdi, Allah aldı,
Mustafa’dan bir ah kaldı.