Deveyi yardan uçuran bir tutam otmuş...
Ucunda nefis var!
Bir musibet bin nasihattan iyi imiş,
Hani kim söylemiş kim tutmuş...
Hep biliriz ama bildiğimizi yaparız,
Hem de sonunu göre göre...
Aslında yaptığımız kadar varız,
Hiç işe yaramaz ne anane ne de töre!
Yaparız pişman oluruz...
Sanki nefsimize esiriz!
Yıllar sanki boşuboşuna geçer,
Sadece yeni iken eskiriz...
Yüce Allah aklımızı almasın...
Nefsimiz başıboş kalmasın!
Bir insan, büyüyüp koskocaman olup,
Sonunda ufacık bir köşede kalmasın!
Kayıt Tarihi : 19.5.2010 21:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necmettin Özelçi](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/19/musibet-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!