Musibet Şiiri - Kökeli Ozan

Vefada musibet var,
Dostlar müzelik.
Gönülden görmek için,
Ücret gerekli.
Bak devir nasıl döndü,
Nasılda dönek.
Beşikten mezara dek,
Ölçmek gerekli.

Hatır ve gönül saymak,
Bunlar eski şey.
Menfate dönmüş çarklar,
İbreler tersten.
Ilık bir rüzgar esse,
Çözülse buzlar.
Sebeb’te neden olsa,
Toprağa gömsem.

Fitne fesat kibir,
Şeytana hizmet.
Meyil edersen kötüye,
Kanarsın elbet.
Davran ey dost davran,
Canlar emanet.
Bu dünya fani birgün,
Geçecek elbet.

Köke’lim olsaydı,
Sözlerin servet,
Anlatan biri olurdu,
Duyardık elbet.
İdrak’ta öz olsaydı,
Kalmazdı zillet.
Bu nasıl bir vefa ey dost,
Bu nasıl gaflet.
Vefa'da musibet var,
Dost'lar emanet.