Müşfiqe Şiiri - Sevinc Arzulu

Bir cavan yatağa uzanıb səssiz,
Saymasın özünü tənha, kimsəsiz.
Başının üstündə daim anası,
Oğlunun dərdinə şam tək yanası.

Biçarə dayanıb durubdur ata,
Hey çəkər siqaret, qüssəyə batar.
Gözüyaşlı qalıb, neynəsin bacı,
Bilməyir heç nədir dərdin əlacı.

Yastığı başında bibi-xalalar,
Mərəzin əlindən necə alalar?
Allahım, sən özün rəhm et Müşfiqə,
Tezliklə sağalsın, çıxsın xoş günə.