Müşfik Saltık Şiirleri - Şair Müşfik Saltık

Tanışalı birkaç ay olmuştu
Her zaman bakımlı ve şık
Sapsarı saçları, mavi gözleriyle
Orta yaşın üzerinde ama halâ çok alımlı,
Çağdaş, aydın bir Türk kadını
İlk tanıdığım günden beri onda farklı bir şeyler vardı

O güne kadar en sayılan en sevilen adamdı yada o öyle sandı
Hesaplar tutmadı, sonuçlar açıklandı barajın altında kaldı
İlk önce en yakınındakiler dağıldı, çünkü artık o sıradan bir adamdı
Anlam veremedi olanlara, üzülemedi bile şaşırıp kaldı,
İsmi tabeladan söküldü resimleri toplandı depoya kalktı
Yüzüne gülenler, yağcılık edenler güle güle bile demediler

Gecenin bir yarısında, soğuk bir hava dışarıda
Çayımı yudumluyorum penceremin kenarında.
Sağanak halinde yağmur yağmakta.
Birden bir kedi ilişiyor gözüme
Yolun kenarında kaldırımın tam ortasında
Tüylerini kabartmış, sırılsıklam ıslanmış

Geminin güvertesine dizilmiş hayvanları seven iyi insanlar.
Ellerindeki simitten küçük parçalar koparıp havaya atıyorlar.
Geminin ardında telaşla uçuşan martılar birbirleriyle yarışıyorlar.
Denize düşmeden simit parçalarını havada kapıp yutuyorlar.
İlk bakışta güzel bir manzara gibi geliyor insana bu paylaşım
Ama biraz derinlemesine düşününce hiç de öyle değil gerçekler.

Ferhat’a Dağlar deldirdi
Kerem'e çöller gezdirdi
Efsanelere konu edilirdi
İlham kaynağıydı
Şairlere bir zamanlar
Şiirlere konu oldu

Adam her şeyden bıkmıştı
Ona göre bu dünyanın cılkı çıkmıştı
İnsanlar riyakardı, her şey sanaldı
Artık ne soruların ne cevapların önemi vardı
Sevgide, aşkta koca bir yalandı
Ne gelecek için bir planı ne de umudu vardı

Kuş olabilsem, uçsam göğe doğru
Güneşe deyse kavrulsa kanatlarım
Düşsem bir volkanın kraterinden içeri
Kavrulsa bedenim lavlara karışsam
Demirleri eriten fırınlara atılsam
İnan bana sevdiceğim

Bir garip oldu ülkemiz, nereye gidiyoruz biz.
Farkında mısınız ne örfümüz kaldı ne adetlerimiz.
Televizyonlarda yayınlanan acayip programlar
Ne hale getirdi bizleri,
Önce Biri bizi gözetliyor dediler
Toplumca bizleri röntgenci ettiler.

Güneş vurmustu sırtımdan önüme gölgem düştü.
Bedenim miydi güneşin gücüne karşı koyan?
Yoksa o bedeni dimdik tutan ruhum mu?
Yürüdüm gölgem yürüdü, koştum gölgem koştu
O bedenimden hep öndeydi, sırrı çözdüm sonunda

Aradan geçmişse yıllar
Yitip gitmişse umutlar.
Boşaysa bütün çabalar
Yıllar sonra maddeselleşmişse
Dillere destan aşklar
Hayalse gerçek sandığın yar