Müsekkin Şiiri - Necati Şimşek

Kızgınlık tabiri az gelir sana,
Harfleri dilinde parçalıyorsun.
Sinirlerin terfi etmiş başına,
Aleve dönmüşsün de yanıyorsun.

Oturup şurada kahveni içsen,
Sakinlik yakışır insana bilsen,
İçindeki dünyaları keşfetsen,
Dünyayı küçücük mü sanıyorsun?

İnsanları tanımana az kaldı,
Yapılanlar yanlarına kar kaldı,
İçine düştüğün çok garip haldi,
Hallerini kendin de kanıyorsun.

Her kazık yediğin sinsi insandan,
Kurşunu yemişsin tam da sırtından,
Laf edilmiş bolca her gün arkandan,
Dost sanıp sırtını da dönüyorsun

Yüzünün hatları gergin dururken,
Yanlış kişilerle akşam olurken,
Yaşın kemalini buldu erkenden,
Onulmaz her dala da konuyorsun.

Gevşesin bedende bütün sinirler,
Ateşte erir ya en saf madenler,
Beyninden boşalsın kötü fikirler,
Bir de başka gönül’ü kınıyorsun.

Kimseye kalmaz ki bu yalan dünya,
İnsanlık görüyor, yalandan rüya,
Dillere yakışmaz, yalan ve riya,
Güzel konuşturup ta sınıyorsun.

Tebessümler otağ kursun yüzüne,
Bazen bakma el âlemin sözüne,
Beğenmişin lüzumsuzca pozuna,
Hala lüzumsuzu da anıyorsun..

Yakışır insana insanca gülmek,
Mühimdir insanı insanca sevmek,
Hele ki ölürken insanca ölmek,
Karpuzca içerinden yeniyorsun..

07.08.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara