Müsebbibi gözlerin Şiiri - Ayşegül Bahceci

Sevdanı mevhibe gibi sunduğun
günden beri
Kadim yaralar açıldı sinemde.
Tamam olmadı yüreğim
O günden sonra
Hep nâkıs kaldım
sen benim noksan yanım

Gözlerinden neşet eden bir sevdanın
esiriydim artık
Derûni yaralarımın müsebbibi gözlerin.
Hüzmesi hüzün, bakışı nâr
O gözler dünümü yarınımı yakar

Bu nasıl kavi bir bağ ki sana duyduğum
Ne kopmak bildi ne bitmek
Malesef ne de mesut etmek.
Sen ki benim acıyan yanım
Hem necatım, hem de nârım.

Düştüm düşeli nârına
Güneşin nurunu farketmez oldum
Bir kasvet sardı ki göğümü
Gözyaşı yağıyorum sevdasız çöllerine
Ve keder ağıyorum...
Mecnun olmanı beklemiyorum ama
Koymasaydın bari el yerine.

İnsanoğlu nisyanla malül derler
İsyan ettim aşkına
Makul sebeplerim vardı
Nisyan edemedim ama.
Gerçi aşığın akılla işi neydi
Sevdan yüreğime ne vakit değdi
Bilmiyorum
Önce acılar döküldü mısralara
Sonra gözlerinden yangınlar
Ve nihayeti rüzgarında savrulan
Sadece küldü

Anladım artık necat mevtte.
Ne diyeyim yar
Gel de gözlerini sapla sineme
Bakışın alev gözlerin nâr
Kadim yaralarımın müsebbibi gözlerin
Bilmezsin gözlerinde kaç yıldız yanar
Gel de sapla sineme hançer gözleri
Razıyım ölümüm elinden olsun yâr.

Ayşegül Bahçeci
27.10.2017