Bir taş vardır
Adı musalla taşı
Son yolculuğa gidenlerin ilk istasyonu
Burada yapılır son ihtiram
Son duruş
Bir lahzada sönen hayat
Son duruşunu yapar heyhat...
Başlar önde
Kalpler mahzun
Eş, dost, akraba
Takip eder yolcuyu perişan
Omuzunda gider dört kişinin
Küsmüş gibi kaderine
Sessiz...
Dünya fani, hayat fani
Ölüm bir nefes
Ah ecel
Kör olsı ecel
Sen olmsan gül benizler solmazdı
Sen olmasan ecel
Gülen gözler yaşla dolmazdı
Bir taş vardır
Adı
Musalla taşı
Son yolculuğa gidenlerin ilk istasyonu
Burada yapılır son ihtiram
Son duruş
Bir lahzada sönen hayat
Son duruşunu yapar heyhat...
Antakya- Hatay
Ahmet MansuroğluKayıt Tarihi : 6.12.2004 22:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Mansuroğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/12/06/musalla-tasi-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!