Musalla Taşı Şiiri - Canan Aytın

Saç telini koynuma alıp avunduğum yar
Tenimin kokusunu, yabana satmaz mıyım?
Sarılınca bedenim, elâleme aşikâr
Yüreğin katlanır da, gözüne batmaz mıyım?

Boşa heder ettiğim, güzel gençlik çağımdan
Artık caydım, sırtımı yasladığım dağımdan
Kanatarak kestiğim, canımda ki bağımdan
Sana ait kalbimi, koparıp atmaz mıyım?

Geleceğe dair tüm umutlarım solmuşken
Çaresizlik içime tıka basa dolmuşken
Hicranım kadehimde acı bade olmuşken
Elinden zehir olsa, korkup da tatmaz mıyım?

Sana öyle muhtaçken terkedip gittin diye
Gözümün çırası, kör kuyuya ittin diye
Ölesiye severken, içimde bittin diye
Bu şehirin altını üstüne katmaz mıyım?

Cennetim sandım kaldım berzâhın arasında
Mutluluğu aradım, alnımın karasında
Sır gibi sakladığım, derdimin yarasında
Dermanı vermeyen şu kadere çatmaz mıyım?

Kararmış hikayemin daha en başında
Muradıma ermeden, henüz otuz yaşında
Konulduğum buz kesmiş, o musalla taşında
Bembeyaz bir kefene sarılıp, yatmaz mıyım?