Musalla Taşı Şiiri - Hatice Kaymakçı

Sırtladık götürdük gasılhaneye
Gerek kalmadı artık hiçbir bahaneye
İkindide teslim ettik teyzeyi
Gerçek sahibi olan zat-ı şahaneye

Koydular sırası geleni mezara
Yoksa odamı gelmişti bilmem nazara
Yaşıyoruz sandım mezarları görün
Yaşamak çok zor, bence bizimki kazara

Pamuk ipliğine bağlı bir hayat
Uzunu da kısası da ömrün, geçiyor heyhat
Altın,akçe,ipek, atlas para etmiyor
Azrail'e zengin, fakir, farketmiyor.

Musalla taşına koydular onu
Herkes gördü gelecekteki sonu
İster iyi yaşa isterse kötü
Dönüp dolaşıp ölüme gelecek konu

Dizilmiş mezarlar kucak kucağa
Dikildi incir ağacı işte ocağa
Kimseden kimseye fayda yok anam
Güvenme eş, dost, çoluk çocuğa.

Sonumuz böylemi olacak, ya Allah
Günümüze şükürler, elhamdülillah
Veren sen,alan sen, Rahim Allah
Sen şefaat et bizlere,ey Rasullallah.