Musalla Taşı Şiiri - Muharrem Dayioglu

karanlık bir gecede

bir elimde üç senedir cebimde taşıdığım baba yadigarı kırmızı renkli kara uçlu kan kusan kalemim

bir elimde de iki gündür içmeye kıyamadıgım ege bitlis ve karadeniz tütünüyle harmanladıgım cigaram

gözlerime gecenin karanlığı çökmüş ıssız bir sokaktayım. oturuyorum etrafı gözetliyorum nereye baksam;

ya o hain bakışlarla gülen gözlerin,

ya ellerimle okşayamadığım dalgalı saçların,

ya da kurşun gibi kalbime giren

deniz kadar ferahlık veren mavi gözlerin.

anlayamadım! nereye gittin

sonra ögrendim ki bir kurşun gelmiş denizleri anımsatan mavi gözlerine şimdi o gözlerin yerinde:

sensizliği ağlatan musalla taşı

benim ölüm fermanım azrailin elinde.

azraili neyleyim sen olmadıktan sonra

baba yadigarı kara kalemi neyleyim

harmanladıgım cigaramı neyleyim

sensiz aşkıı sensiz hayatıı neyleyiiimm

bir kurşunda kendi kafama

gidem bu diyardan uzaklara

uçayım karanlık dagların gölgesine

oradanda elbet azraille musalla taşina