Musalla Taşı Şiiri - İsmet Bozkurt

Bir gün gözlerimi kapattığımda
Güneşin hiç doğmayacak
Ve ben gözlerimi bir daha hiç açmayacağım.
Yaşamla alakayı kesmek ve düşünmek
Buna hiç üzülmüyorum.

Belki diyeceksiniz
Çıldırdın mı kardeşim?
Hayır çıldırmadım, gayet eminim.
Belki de mutlu olacağım bundan.
Olur mu dersiniz
Hem de öyle olur ki
Bu benim en büyük davetim olur.

Sabah ezanından sonra okunan sela
Herkese adımı duyurur
İşte bu insanın ömür boyu hiç yaşamadığı duygudur.
Son defa yıkanırsın
Günahlarından arınırcasına
Ve bir daha hiç günah işlememek üzere

Benim için okunur Kur’an lar Fatihalar
Bunu ömrümde hangi gün yaşadım ki?
Herkes gözyaşı döker, belki ağıtlar yakılır
Herkes gelir, tanımayanlar bile
Ne güzel şey düşünmek
Belki sen bile gelirsin.

Öyle bir duruş, öyle bir saltanat olur ki
Musalla taşının üzerinde yeşil örtüsüyle naaşım
Saf tutulur…..
Süphaneke’mde vecelle senaük okunur.
Herkes benim için tekbir alır
Öyle bir tören olur ki
Bir şeyler yapmak için çırpınırlar.

Son yoluculuğa çıkılır
Giderim, en yükseklerde taşınırım eller üzerinde
İmam bile sırf benim için okur.
Bir daha kalkmaz başım.
Geldiğim yere dönerim
Asıl yar kucağı olan toprağa.

Cenabı Allah madalyonun öbür yüzünü
Hiç kimseye yaşatmasın dilerim.
………..Sadakallahu’l –azim.