Müsait Bir Yoklukta İndir Beni Kaptan

Bir aşkın yıkılışıdır söylediğim sözler ve altına imzadır, gözümden düşenler...

Müsait bir yoklukta indir beni kaptan.
Üstüm başım hasret kokuyor bugün,
Ayrılığı belime kuşanıp, doğrulttum namluyu sevdaya.
Şahittir diri diri gömdüğüm düşlerim ve yaşama sevinçlerim.
Sana da yazıklar olsun kanı deli şehir.
Sanki bendim tüm caddelerine ayrılık saçan,
Her sokağını çıkmazlara salan!
Bugün yorgunum ne varsa ayrılığa dair haykırmak istiyorum.
İçimde yıkık bir virane yorgunluğu biriktiriyorum.
Gücüm yetene kadar, sesim tükenene kadar ölmek istiyorum.
Ölemezsem ve sensizliğe alışırsam, affet beni sevgili,
Sende biliyorsun artık değil mi?
Ömrü yanık ayrılıklara nafaka bıraktım hayallerimi.
Ve tek celsede çekip gitti huzur dediğim ne varsa.
Ve sen sevgili. Hakkındır artık! Hakkındır, unutabilirsin beni.
Müsait bir yoklukta indir beni kaptan.
Üstüm başım toz toprak bugün,
Söylesene kanı deli şehir,
Yüreğimi titreten bu soğuk da neyin nesi?
Ya müebbet gecelerin sabıkalı sabahlarına uyandandıran o ezan sesi?
Söylesene bu kaçıncı sâlâ, adımızı bütün şehire haykıran?
Ve söyle sevgili, Bu kaçıncı musalla, bedenimi boylu boyunca uzandıran?
Ulan! Ulan sana da eyvallah hayat!
Delikanlı çağlarımı ayrılığa bulayıp, soğuk bir veda ile yama yaptığın için.
Sana da eyvallah sevgili,
Bize kavuşmamın haram olduğu bir cümlenin yüklemini taşıyamadığın için.
Hakkını helal et kanı deli şehir.
Eyvallah sevgili.
ve... Eyvallah kaptan.