Müsaade Şiiri - Aslı Işık

Sobanın alevi
Titrek titrek yansıyor tavana
ve ben
Yatağımda uzanmış
Bu hayatın
Bana göreliğini sorguluyorum
Hayır
Bu hayat bana göre değil
Ya da ben
Bu hayata göre değilim
Peki neresi benim yerim
Nerde olmalıyım
Ya da olmamalıyım
Belki de hiç olmamalıyım
Sabah bir olsa
Biraz aydınlansa sokak
Kendimi dışarıya atacağım
Tekin değil sokaklar
Yalnız yürünmüyor gece yarıları
Hele bir de kadınsan
Kork işte o zaman...
Yorulana dek dolaşmak istiyorum
Sabahın erken saatinde
Yeni açılmış bir börekçide
Yudumlamak çayımı
Sigaramı hüzünle tüttürmek
Ve kimsenin beni tanımadığı orada
Dalabildiğim kadar
Dönüşü olmayan derinlere
Tanıdığım hiç kimse çıkmasın istiyorum karşıma
Ne bir tanıdık görmek
Ne bir selam vermek
Ne de zoraki gülümsemek
Yalnız ben olmalıyım başıboş sokaklarda
Bir serserice tekmelediğim taşlar anlamalı
Bir de yürüdüğüm kaldırımlar...
Görüyorsun ya
İnsandan ümidi kestim artık
Hiç kimseyi görmek istemeyecek kadar
Yabanılım bu sabah
Anlamaz onlar beni
Hani belki anlatamam derdimi
Ama anlatabilsem de
Anlamaz onlar beni
Neresi benim yerim
Ben nereye aidim
Yoksul karanlık bir hiçlik mi evim
Öyleyse
Bana müsaade
Ben artık gideyim...