Musa ile Tur’da Konuşan Ben İdim

Musa ile Tur’da konuşan ben idim,
Ateş değil nurdu, yakışan ben idim.
“Ey Musa, çıkar da ayakkabını,”
Diyen sesin özde çıkan ben idim.

Ne dağda duman, ne çalılık vardı,
O sır bir gönülde saklanan yârdı.
Aklın ermez, gözün görmez bu sırrı,
Sır perdesi ardı, açılan ben idim.

Ben demem ki benlik ile övüneyim,
Zerreyim, âlemde dolanan nefesim.
İlmin cevherinde, aşkın özüyüm,
Varlıkla yoklukta kalan ben idim.

Kimi Kâbe arar, kimi Tur’u,
Kimi neye yandı, bilmez nârı.
Ben arif meclisinde bir sır katarı,
Hem okuyan, hem yazılan ben idim.

Yâr dedikçe içre coşar bu dilim,
Süzülür aşk ile akar Sâdık fikrim.
Ne suret, ne şekil, ne de bir ilmim
Benlikten geçmiş, taşan ben idim.

Ejder Gulkokar fakirül Melâmi
17,07,2025 Ankara Keçiören