insanlardan bir insan
Nereden denk geldik bu devre,
Hayatı parça parça bildik,
Dünler bitti, doğduk bugünde
Ömren kısa, vakten dar idik,
Öz diyarlarda yalnız kaldık
Toprak kokusu, yükselirken yağmur ötesinde
Kaynamaya başladığı an, hayat, bahçelerde
Arada, sessizce dolaşan hüzünlü biri mi?
İşte, işte o karamsar o âciz adam benim!
Güneş, doğarken karanlığın ardından sessizce
Aşıklar durmadan elem şarabı içerler,
Şarap acıysa susarlar, ses çıkarmazlar!
Sevdikleri yanlarındadır fakat onu ararlar,
Irmak kenarında bulundukları halde,
Dudakları susuzluktan kurur ve çatlar!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!