Mus'ab Bin Umeyr Şiiri - Abdulkadir Turğut

İslam’ın ilk dönemi
Henüz yoktu önemi

Mekke’de anlı şanlı
Güzel bir delikanlı

Umeyr’in oğlu Mus’ab
Yüzü tıpkı bir mehtab

Zengin bir aileden
Soylu bir sülaleden

Giysisi her zaman şık
Genç kızlar ona aşık

Hem çok yakışıklıydı
Hem de çok varlıklıydı

Sokaklarda gezerdi
Herkes onu süzerdi

Her tür imkânı çoktu
Fakat huzuru yoktu

Dünya ona çok dardı
Ruhunda boşluk vardı

Putları hiç sevmezdi
Ve hiç değer vermezdi

Isınmıştı İslam’a
Geldi Darü’l- Erkam’a

İman etti Allah’a
Uydu Resulullah’a

Ailesi öğrendi
Vazgeçirmek istedi

Şaşmadı bildiğinden
Vazgeçmedi dininden

O imanı seçmişti
Zenginliği tepmişti

Ona acımadılar
Baskı uyguladılar

Bir odaya tıktılar
Aç susuz bıraktılar

Ve bir gün firar etti
Habeşistan’a gitti

Müminler bir arada
Mutluydular orada

Bir gün geri dönmüştü
Nebi onu görmüştü

Mekke’nin efendisi
Yamalı elbisesi

Peygamber ona baktı
Gözlerinden yaş aktı

Ve bir hac mevsiminde
Akabe denen yerde

Bazı Medineliler
Gelip iman ettiler

Resul’e dediler sen
Bir öğretmen göndersen

İslam dinini bize
Öğretsin hepimize

Mus’ab buna uyardı
Hem de okur yazardı

Görevi ona verdi
Medine’ye gönderdi

Çok güçlü imanıyla
Ve tatlı lisanıyla

İslam’ı tebliğ etti
Gönülleri fethetti

İman etti insanlar
Çoğaldı Müslümanlar

Savaşlara katıldı
Hep ileri atıldı

Ve ordunun önünde
Sancak onun elinde

Uhud meydanındaydı
Resul’ün yanındaydı

Durmadan dönüyordu
Nebi’yi koruyordu

Tam O’nun önündeydi
Sancak sağ elindeydi

Ve bir darbe gelmişti
Sağ elini kesmişti

Sancağı bırakmadı
Ve sol eline aldı

Bir darbe daha geldi
Sol eli de kesildi

Ve yağmur gibi oklar
Kılıçlar ve mızraklar

Paramparça olmuştu
Allah’a kavuşmuştu

Ve işte bu savaşta
Şehit düştü genç yaşta

Peygamberimiz geldi
Üstünü örtün dedi

Yüreği çok yanmıştı
Gözünden yaş akmıştı

Fakat etraf arandı
Kefen bulunamadı

Bir hırka getirdiler
Üzerine örttüler

Ancak hırka kısaydı
Ayağı açıktaydı

Kafasını hırkayla
Ayağı yapraklarla

Kefen diye örttüler
Ve onu defnettiler