Mürüvet Şiiri - Ahmet Hanilçe

İki kişi idiler,
Biri atlı biri yayaydı,
Yok, boncuk taka caz dediler,
Bilmem şeker vere cez dediler,
Ucundan azıcık dediler.

İki kişi idiler,
Biri atlı, biri yayaydı,
İkisi de aksakallı idi,
Ucundan azıcık dediler.
Mevsimlerden sonbahar idi,
Günlerden neydi, bilmem ama,
Havalar biraz serin olduğu kesin.
Hala ne şeker, nede boncuk.
Yıllar geçse de,
Anımsarım hala O güzel günler.