Aynı sözcüklerin müruru zaman öncesi anlam ve anlatımları başka; müruru zaman sonrası anlama anlatım dili bambaşkadır. Tufanın da, kurbanın da, tapınağın da, ilahın da, El’in de, kardeşliğin de, babanın da, dayı gibi her bir sözcüğün de ön ittifaklar içinde bir müruru zamana göre bir dili vardır.
Sözcüklerin ilk anılma dili olarak ortaya konup, gruplar arası ittifak dili olması; ön ittifaklarladır. Bu dilin köleci dile göre anlamlar değiştirmesi hem normaldi, hem de sözcüklerin anlaşılmaz olmasıydı. Köleci dile göre anlaşılmaz olan ön ittifaklı dil ve bu dilin ahit olan aktarımlarının anlaşılmaz olmasıydı.
Yazı öncesi müruru zaman dilinin anlatımlarını bilmeyen oligarşi dili; ön ittifaklı müruru zaman sonrasının dili olması nedenle; oligarşi dilinde gök yukarı yer toprağı değil, yıldızlı semadır. Eski gök kavramı anlatımı içinde yukarı gök topraklarından inen Akadlar zaten; şimdi ittifakın tümden kendisi olmuştu. Anlatıcı da kendileriydi. Gökten yere gelenler de Akadlardı. Sümer’i (yeri) de fethetmekle zaten birleşmiş olan gök ve yer şimdi Akad’dı, Ortada gökle yer kalmamıştı. Anlatanlar da Akadlardı.
Akad dili de yazılı bir oligarşi diliydi. Akad, Sümer gibi isimlerin olmadığı bir dönemin söylemi içinde kendilerine aktarım yoluyla söylene gelen “gökten yere indiler” denen kutsal bir söylem vardır. O zamanki söylemler dili ifadeleri şöyleydi. “Bir zamanlar ilahlar yerden göğe çıkarlardı. Gökteki ilahlar da yere inerlerdi. Beğendiği insanlarla evlenirlerdi”.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta