Mürşit Şiiri - Taner Pekdemir

Hücrelerin birer birer yok oluşunu anımsatan sallantılar mı derin boşluklar yaratıyor ruhumda
Yoksa kaybolan şeylerin peşine mi düşüyor beynim
Aklım yolculuğunu neye göre başlatıyor,
neye göre bitecek bu serüven.
Var olmanın dayanılabilir bir hafiflik olduğuna inandığı için mi doğmayı seçti insan
Dayanılmayacak kadar ağır olduğunu kabul etmesi inancını kaç yaşına getirir
Bütünü oluşturan maddelerin yolu erdemlikse, hakikat tekillikten mi geçer
Tekin bir yarısı Tom amcanın kulübesindeyken
Diğer yarısı kuyunun içinde çıkrığın çevrilmesini mi bekler
Yolu gösteren kalp değil midir mürşit
Bu kadar teferruatlıyken insan, madalyonu neden prangası yapar
Tarihin dimağ donduran sorusu değil midir zaten "bu elma ne işe yarar"
Ait olduğu cenneti, arzuları için mi terk eder
Yoksa cennet gururunu kıran bir cehenneme döndüğü için mi
Peki çözümün kendisi kaçmaktan mı geçer
Yoksa varmak için önce kaçmayı mı seçer
Oysa mürşit kalp olduktan sonra
ebedi bir söz inanmaya yeter
.....