Eugenio Montale

ŞİİR

TAKİPÇİ

Mürekkepbalığı Kemikleri

Ne bilirseniz benden
dış görünüştür ancak,
yüklenen elbisedir
insan serüvenimi…
Belki sessizdi hava
ötesinde örtünün;
aydın göğü rasgele
bir mühür yasaklardı.
Ya da değişmekteydi
ömrüm orada çılgın,
bir ateşten açılıp
görmediğim patlama.
Böyle kaldı bu kabuk,
o benim gerçek özüm;
bilmezlik dediğim o
yavaşlamayan ateş.
Bir gölge görürseniz
bilin o gölgeyim ben...
Ayıramam kendimden,
size sunarım onu.

Çev: Sait Maden

Eugenio Montale
Kayıt Tarihi : 6.5.2014 14:46:00

Şiiri Değerlendir

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Rabia Evgin

İnsanın iç dünyasını başkalarından nasıl gizlediği, yalnızca kabuğuyla tanındığını anlatan çok güzel bir şiir, yani benim anladığım kadarıyla. İnsana bir şeyler hissettirebiliyor önemli olan da bu.

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz

Nazır Çiftçi

Varlığın temeli ve yaşamanın önemi o kadar imalı ki... usta Şair anlatabilir tabiki. tam puan +ant.selam olsun.

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz

Naime Erlaçin

Büyük şairler nasıl da etkileyici olabiliyorlar. Üstelik hiç eskimedikleri gibi...
'Ossi di Seppia'ya selam olsun.

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz

Delinin Günlügü

lucidly fasist baskıya,insan haklari diyerek direnen büyük bir düsünür,sair.Hatirlattiginiz icin tesekkürler..

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz

Mustafa Şahin

Fakat benim istediğim, 'gölge' değil, kişinin 'öz'üdür! Emeği geçenlere ve 'tüm insanlara' selam,saygı,sevgi ve dostluk...Dostça.

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz