Mürekkep ve Mühür Şiiri - Fatma Temel

gece 
tam o mürekkep nehrinde kaybolduğum an 
sükût 
şiirin satır aralarına düştü 
bir kelime kadar ağır 
bir virgül kadar kırık 

ben 
o satırların labirentinde 
kendimi ararken buldum: 
her dönüşte 
bir harf eksiliyordu 
her duraksamada 
zaman biraz daha 
tuz kesiyordu dilimi 

yalnızlık 
-kalplere vurulmuş o mühür- 
avuçlarımda eriyen kurşun gibi 
tenime işledi 
ve anladım ki: 
her imza 
bir vedanın 
ilk harfiydi 

şimdi 
bu beyaz sayfada 
kendi adımı 
tersten okuyorum 
sanki 
ölmüş bir dilde 
yazılmış bir mektup 
bulmuşum gibi