Mürekkep Lekesi Şiiri - Mücahit Karaçınar

Geceler hüznünü damıtırdı gözlerinden
Dilinde acı bir kahvenin sancısı vardı
Sözler bir bir sökülürdü dudaklarından
İçinde tarumar edilmiş bir geçmiş yatardı

Göğsünde imlası bozulmuş bir satır
Noktalarla işlenmiş bir kâğıt
Duvarında hükmü verilmiş bir kitaplık
Ortalığa sakız edilmiş bir ağıt…

Acının demini bilir insan dediğin
Sevinci sırıtmaz gülüşlerinde
En çokta insan, sevmemeli bir insanı
Canlı çiçekler kurutmadıysa vazolarda

Hayli zaman oldu
Bir şiirin bu kadar dokunmadığı
Doyumluk kuruntular bırakıldı kursağında
Aksi gecelerin aydınlık bilmeyen sabahında

Ben ki bir masa başı çalışanıyım
Yüzüm yastık görmedi kalbim şefkat
Bir sabah mürekkep lekesi ile uyanmalıyım
Doluşmuş olmalı duygularım kağıtlarıma